Ben giderim yalnızlık kalır
Tek bir kubbe altındaysak eğer,
Çok uzakta değiller.
Yalnızlık vurunca saçlarına
Hüzün yerleşir gözlerine
Uzaklara dalıp dalgalı denizler aşar insan
Sevdiklerinin sıcaklığını hissedebilmek
Bir şeyler anımsamak ister.
Bir aradayken yaşadığı duyguların içtenliğini
Arar yakamozların ışık oyunlarında,
Gökyüzüne bakar; sonra mavililerde arar
Sevgiyi
Samimiyeti
Arkadaşlığı
Aileyi
Anıları
Geçmişi...
Orada der içinden,
Oralarda bir yerlerde olmalı
Tek bir kubbe altındaysak eğer
Çok uzakta değiller.
Sonra dalgalı sulara indirir gözlerini
Mavinin derinliklerine dalar
Karnını burkan o acı özlemi alıp götürmesi için yalvarır dalgalara
Git gide yalnızlaşan benliğinde bir tebessüm ister
Yosunlardan medet umar belki,
Belki kımıl kımıl balıklardan
Denizin içine gömülen kızıl topu izlemeye başlar sonraları
Uzaklaştığı kendini arar orada
Neydi önceleri, şimdi ne olmuştu, nereye gidiyordu...
Bu dalgalar mahvediyordu her şeyi
Alıp da bilinmezlere götürüyordu;
Anıları
Anları
Sevdiklerini...
Benliğinde kaybolan her şeyin sorumlusu,
Bu dalgalı denizler!
Batan güneş yataklık ediyordu ona
Benliğini alıyordu, kim olduğunu ne olmak istediğini unutturuyordu ona
Gökyüzü ortamı kolaçan ederken
Rüzgâr daha hızlı uzaklaşmalarına yardım ediyordu
Bulutlar... İşte onlar...
En masumları
Çaldıkları şeylerin neler olduğunu fısıldıyordu kuşlara
Kuşlar 'yakala onları!' diye haykırırken.
Derken sonra...
Kararıyordu gökyüzü yavaştan
Kısılıyor sesi bulutların...
Uzaklaşıyor kuşlar... ,
Ve elde kalan yalnızlık...
Kaybolmuş bir bedenin içinde
Doğan, şekil alan ve
Yaşayan yalnızlık...