Zannedersem 2010 yılı.
Bu fotoğraf Akdeniz TV’de çekildi. TV’nin genel yayın yönetmeni İzzet Özer, Has Parti Genel Başkanı Numan Kurtulmuş ve Bendeniz.
Pazar günüydü. Numan Bey’in Ak Parti’ye karşı alternatif oluşturma ihtimalinin güçlü olduğu vakitler.
Uzun yıllardır hukukum olan bürokrat bir ağabeyimiz, Numan Bey'i televizyona çıkarmamı istedi. Zaten benim dışımda da o programı yapabilecek müktesebat ve cesarette kimse yoktu. Ne de olsa, serde milli görüşçülük vardı.
Müsait br zaman ve zeminde olmadığım halde hiç düşünmeden kalktım gittim. Üstüm, başım hiç müsait değildi. Ama olsun, üzerimdeki keten ceketi Kayalar Tekstil'den almıştım, ceketin maneviyatı vardı.
Televizyonun akıllı yönetimi soruları hazırlamıştı. Fotoğrafa yansıyan gergin görüntü o nedenledir. Numan Bey’e durumu direkt söyledim, o da tepkimi haklı gördü, tabiki istediğim soruyu sorabileceğimi ifade etti, istediğim her soruyu sordum, verilen soru kağıtlarını çöp tenekesine attım, çok güzel bir program oldu.
Bugüne gelecek olursak; Numan Bey Adana’ya TBMM başkanı olarak şanlı, güçlü ve şöhretli olarak teşrif etti. Uzun yıllar dostum olan bürokrat ağabeyim tabiki beni aramadı. Aramadığına gücenmedim, bence haklıydı.
Artık gazeteci aramaya gerek kalmadı. Numan Bey’le program yapmak için yüzlerce kişi şu an sıraya girecektir. Zaten binlerce kişi de fotoğraf çektirmek için yoğun mesai sarf etti.
Ben ise Numan Bey’in hiçbir programına gitmedim. Her zaman olduğu gibi “yanlış yerde durmayı” tercih ettim.
Sitem etme yaşını geçtim ama bir gerçeğin kaleme dökülmesini de isterim.
15 Temmuz darbe sürecinden sonra başım belaya girince ilk aklıma gelen kişilerden biri Numan Bey olmuştu, telefon açtım, mektup gönderdim, dönüş yapmadı.
“Kurtlukta düşeni yemek kanundur” O günlerde de söyledim “Numan Bey büyük yerlere gelecek” dedim, geldi. Ama ben gitmedim, rakımı yüksek yerler nefesimi kesiyor.
Bana ait bir özdeyiş haline geldi “Ben her zaman yanlış yerde durdum” benim için müstahkem mevki orasıdır.
Ne yapayım gücü sevmiyorum.