Adan ki bir zamanlar üretimin, bereketin ve kalkınmanın öncüsü bir şehirdi. Adana ki ‘bereketli topraklar’ diye tanımlanırdı. Üretimin ve bereketin merkeziydi. O zamanlar buralar da yaşayan insanlar mutluydu, umutluydu.

Gelecek kaygıları yoktu tek hedefleri üretmek ve kazanmaktı. O zamanlar şehirde bu kadar işsizlik, yolsuzluk ve yoksulluk yoktu. Toplumda dayanışma sevgi, saygı temeline dayalı ilişkiler hâkimdi. O zamanlar insanlar bu kadar borçlanmamıştı, gelecekten bu kadar umutsuz değildi. Toplum hiç bu kadar karamsar ve umutsuz değildi.

Çünkü üretim vardı, fabrikalar vardı, emekçi kardeşliği vardı insanlar işsizlik tehdidi altında değildi dayanışma vardı. Toplumsal bağlar kuvvetliydi, dayanışma vardı.

Bir zamanlar Adana ‘da ÇUKOBİRLİK vardı. Çiftçinin dostu, üretimin merkezi idi. Bölgede binlerce köylünün alın teri üretimini değerlendiren ve binlerce işçiyi bünyesinde çalıştıran dev bir kurumdu. Aç gözlü politikacılara, yanlış ekonomik uygulamalara kurban edildi ve o koca kurum adeta yağmalanarak işlevsiz bir konuma getirildi. Çukobirlik gibi dünya devi bir üretici kooperatifi siyasal rantlara  kurban edildi.

Bir  zamanlar TEKEL  fabrikamız vardı, ne oldu özelleştirme   adı altında yağmalandı, talan edildi, arsa fiyatına  peşkeş çekildi. Ya  orada çalışanlar  ne oldu  onlarda işsizler ordusuna katıldı, ya emekli edildiler.

Ya   Sümerbank fabrikaları , ya  PAKTAŞ,  BOSSA’lar, Milli  Mensucatlar, PAKSOY,Güney Sanayi ve  diğer üretim   alanları ne oldu .Uygulanan ekonomik politikalar daha  da önemlisi   özelleştirme   bahanesiyle yok pahasına satılan, peşkeş çekilen kamu kurum ve kuruluşları ve yok edilen  üretim alanları  ve gelen işsizlik sorunu.Bir zamanlar  Adana yollarında  işcileri taşıyan servis otobüsleri yok artık.Üretim olmayınca da neler olduğunu  hep birlikte görmekteyiz.

Adana’nın marka olmuş kurumları yok edilirken herkesler seyirci kaldı. Devlet üretimden elini çeksin  yalanları ile toplum kandırıldı, uyutuldu ve bugünlere gelindi.Üretim olmayınca, sanayi gelişmeyince, istihdam alanları  daralmaya başladı. Artan işsizlik  ile birlikte çalışanlarda işsizlik kaygısı ile daha düşük ücretler  ile çalışmaya mecbur bırakıldı.Üretim olmayınca, gelir olmayınca, tasarruflar ortadan kalkınca, işsiz yığınlar şehrin varoşlarını doldurdu. Artan  işsizlik her türlü  kötü alışkanlıkları da beraberinde getirdi.

Adana  artık  bereketin ve üretimin merkezi değil   yoksulluğun, yolsuzluğun ,çaresizliğin ve işsizliğin  başkenti olmuştur. İşsizliğin çaresizlik  girdabına sürüklediği  insanlar doldurmuştu artık şehrin her yanını.

Bir yandan bankada en yüksek mevduat sahiplerinin olduğu bir şehir, diğer yandan kredi kartları kullanımında, ödeyememede de  en yüksek orana sahip bir şehir. Ne yaman bir  çelişki!..

Üretim   ekonomisinin   sekteye uğratıldığı  insanların işsiz kaldığı bir şehirde   ekonomi  nasıl olur  ki….

 Adana   Ekonomisinin  çıkmazı!  Aslın da  Türkiye  ekonomisinin  çıkmazıdır!

Gerçek olan da budur!