Ak Parti'nin 18 yıllık iktidarını sandıkta yıkacak bir muhalefet oluşamaması tartışılırken, hemen herkesin fikir birliğinde uzlaştığı konu CHP'nin muhalefet üretememesi oluyor. Eleştiri oklarının yöneldiği CHP'deki temel sorunun şu ya da bu şekilde parti yönetimini hedeflese de, parti içi muhalefetin düzeysizliği, çapsızlığı ve nihayetinde de parti yönetimi ile fikir ortaklığı sorunları içinden çıkılmaz hale getiriyor.

Aslında ülkemiz de CHP de son 20 yıldan bu yana muhalefetsiz. 18 yıldan bu yana iktidar da bulunun neoliberal politikalara çapalanmış bulunan CHP'nin, iktidarın alternatifi değil onu düştüğü çukurlardan çıkaran, toplumun girdiği her bunalımda hedefini bulanıklaştırarak düzenin sağ salim bir limana ulaşmasını sağlayan emniyet sübabı vazifesi gördüğü eleştirileri ne kadar haksız?

Buradan çok defa örnekleriyle açıkladım ama kısa bir tekrarın zararı yok;

1- Ülkemiz 1999 krizi gerekçe gösterilerek IMF ve DB tarafından dayatılarak çıkarılan 15 günde 15 yasa ve bunlara ilaveten yapılan iç hukuk düzenlemeleri ile meşhur Karlofça anlaşmasından ve Osmanlının imzalamak zorunda kaldığı kapitülasyonlardan daha ağır şartlara boyun eğdi.
"Neolieraller CHP'yi nasıl ele geçirdi?" kitabımda, o dönemde çıkarılan yasaları ve bunların nasıl bir ekonomik tahribata yol açtığını madde madde aktarmıştım.

2- İşte bugün yaşadığımız bütün kötülüklerin anası diyebileceğimiz 'bu yasaları çıkarmazsanız IMF para göndermeyecek' diyerek şantaj yapan, bu yasaların çıkarılmasını sağlayan ve Türkiyeyi diz çöktüren Kemal Derviş, erken seçimi zorlayarak hükümeti yıkmış, ardından gelen ilk seçimde de CHP'den önce Milletvekili sonra da ekonomi politikalarının başına oturtularak partiyi, kendi çıkardığı ve halkın belini kıran ekonomik gelişmeler yaşanırken, CHP'yi sığınacağı bir liman olmaktan çıkararak bir anlamda Ak Parti'nin önünü açmıştı.

3-Kemal Derviş seçimlerden kısa bir süre sonra Genel Başkan Yardımcılığından ayrılarak ABD'ye dönmüştü. Deniz Baykallı CHP ve Derviş'in ekonomi politikalarını emanet bıraktığı arkadaşları tek bir gün bu politikaları eleştirmeden, "açılan yaralar" üzerine 'tedaviyi biz iyi yaparız' tadında topluma mesajlar verdiler.

4- Kemal Kılıçdaroğlu iş başına geldiği günden bu yana partinin ekonomi politikalarında zerre bir değişiklik olmadı. Kemal Derviş'in ekibinin eskileri korundu ve yenilerle 'güçlendirilerek' yola devam edildi. Partimizin programında "Serbest Piyasacılık'" kutsanırken, Derviş'in çıkardığı, Ak Parti'nin uyguladığı politikalar, CHP'nin yetkili ağızlarınca övülüyor.

Buraya kadar olanları birlikte yaşadık.

Tüm bu veriler ışığında aynı ekonomik modeli savunan kadroların bir kısmının 'iktidarda' bir kısmının da 'muhalefette'olması bir şeyi değiştirmediğini yaşadık. Aynı fikri Aks'talar çünkü.

CHP'nin bir türlü iktidar hedefine odaklanamamasının, gerçek iktidar yürüyüşünün başlatılamamasının nedeni de Ak Parti karşısında samimi gelmeyen CHP muhalefeti gibi, CHP'nin bu pozisyondan kurtulup gerçekten iktidara yürümesini engelleyen de parti içi 'iliştirilmiş muhalefet' dersek yanılır mıyız?

Parti içi muhalefet ile parti yönetiminin birbirini tamamladığı farklı bir ses, farklı bir tona dahi tahammül edilmediği son kurultay ve yarışın ancak'  ben ne olacağım?' tadında olduğu parti, iktidara giden yolu açabilir mi?

Eğer CHP üreten, adil bölüşen bir Türkiye hedefine yürüyecekse önce parti içinde parti yönetimi ile birlikte çalışan, onlara eklemlenmiş ve onlardan tek farkı kimin koltuğa oturacağına dair tartışmaları geride bırakacak bir siyasi iklim yaratılması gerekmiyor  mu?

Deniz Baykal'ın Muharrem İnce'yi kolladığı, Kılçdaroğlu'nun, Derviş'çi Öztrak ve Böke'yi parti yönetiminden uzak tutamadığı, Önder Sav'dan habersiz kuşun uçmadığı, Kılıçdaroğlu'nun Baykal'ı 'kıramadığı' bir CHP yönetimi ve muhalefeti!

Bu düzen sürsün diye de Kemal beyin deyişiyle " Rant dağıtım merkezi"olan belediyelerin başkanlarına verilen talimatla kontrol edilen delegelerden firesiz alınan oylarla sürdürülen parti içi iktidar ve muhalefet rejimi.

CHP iktidarı için önce CHP'de muhalefetin olması gerekmiyor mu?