2006 yılı başlarıydı. Organize sanayi bölgemizde, doğalgaz altyapısını tamamlamak bizi ve sanayicileri çok mutlu etmişti. Şaka değil,  maliyetler %40-50  düşecekti.
Ancak bir süre sonra ,montaj, bakım, onarım hizmetlerinin öyle pekte ucuz olmadığı ortaya çıktı.

Doğalgaz hizmetini yıllar önce beceriksiz siyasi temsilcilerinin duyarsızlığıyla Bursa-Eskişehir'e kaptıran Adana, ancak 2006 yılında kavuşabilmişti. Bu 30 yıllık gecikme bir zamanlar sanayinin duayen kenti Adana'yı oldukça gerilere taşımıştı.
Konumuza tekrar dönersek, doğalgaz gelmişti ancak servis hizmetleri çok pahalıya mal oluyordu.
Teknik ekipler Ankara'dan, İstanbul'dan geliyordu. Yol, otel, yemek...ondan sonra servis hizmetleri giderleri ile maliyet çok yükseliyordu. Bu konu doğalgaz kullananları çok rahatsız etmişti.
Bu konuda tecrübeli bir teknisyeni, bölge müdürlüğü bünyesine  alırsak sadece malzeme bedeli ödeyerek bu hizmetleri çok daha ucuza mal edebilirdik. Bu durum sanayicimize de iyi bir hizmet olacaktı. OSB Bölge müdürü olarak ben  ve yönetim kurulumuzdan iki sanayici görevlendirildik,
teknik elemanın alınması için. İki tane büyük, ulusal gazeteye ilan verdik .15 gün sonra, Ankara'dan, Eskişehir'
den, İstanbul'dan ...
yirmiye yakın başvuru sahibi bizzat Adana'ya görüşmeye geldi.
Çok mutlu olmuştum. Başvuru yapanların CV'lerini incelemiştim önceden. Çok iyi başvurular vardı. Önemli bir hizmete imza atacaktık.
Belirtilen saatte mülakatlara başladık. Böyle bir elemanın alınmasını teklif eden sanayicimiz de seçici kuruldaydı.4 kişinin mülakatını tamamlamış beşinci kişiyi çağırması için görevliye talimat vermişken, yanımdaki sanayici üye, "kimseyi çağırmaya gerek yok ,tiyatro mu yapıyoruz? ........ u alacağız, yeter artık kimse beklemesin, gitsinler " dedi.

Dedi demesine de, söylediği bayan, bizde staj yapmış, doğalgazla uzaktan yakından alakası olmayan bir kızdı.
Ben şaşkın ve kızgın olarak;
"Ne yapmaya çalışıyorsunuz? 
Bu teklifi yapan sizsiniz, yönetimden karar çıkartan sizsiniz, sonuçta bu işten kazançlı çıkacak ta siz ve meslektaşlarınız olacak, ulusal gazetelere ilan verdik, bu insanlar uzaklardan bize güvenerek geldi ...

Şimdi nasıl böyle bir insan kaynakları rezaletine alet oluruz ?  diye sordum.

Gayet seviyesiz, terbiyesiz bir üslupla; Sana ne kardeşim, biz iki üye böyle istiyoruz ,
istemiyorsan imzalamazsın olur biter dedi. Ben hala adayları çağıran görevliyi  bekletiyor, durumun önemini anlatmaya çalışıyordum...Nafile idi. Hakaret dozajını artıyordu sadece. 
Hatırladığım son  hareket, ben bu çirkinliğe alet olmam deyince ,odamı terk etmek oldu. Hem de görevlileri önünde, sesimiz dışarıya taşmış, artık adayların da haberi olmuştu. Dışarı çıkarken fenalaşmış, kendimden geçmiştim.
Hipertansiyon hastasıydım. Beni sağlık ocağına kim, nasıl götürdü bilmiyorum ancak tansiyonumu ölçen hemşirenin çığlığı hatırladığım son şeydi. 
Doktora bağırarak

 "Vedat beyi kaybediyoruz"...
Tansiyonu 25 /16

Doktor koşarak geldi, oksijen bağlanmış, iğneler vurulmuş, ambulansla hastaneye yetiştirilmiştim.
Hiç bir zaman affetmeyeceğim o iki sonradan görme sanayiciyi..  Öleceğimden korkmuşlar tir tir titremişler, endişe ile tedaviyi izlemişler baştan  sona. 

Merak ettiğinizi söyleyeyim hemen. O kız alındı işe...

Sanayici uzun süre İstanbul'dan, Ankara'dan servis çağırdı. Biz de kızımıza uyabilecek çeşit çeşit iş aradık is yerimizde.
Bulamadık...
Kendi işyerlerinde böyle bir yanlışlığı asla yapmayacak kişiler ciddi ciddi bu yanlışlığı yaptılar.

Bu ülke çok çekti torpilden. 

Bu bedeli neredeyse hayatımla ödeyecektim.
Uzun yıllar bu anımı paylaşmadım. Çok değerli bir dostum "Allah aşkına yaz bunları " diye ısrar edince yazdım. Belki birilerine utanma, toparlanma vesilesi olur diye.