Zeydan Karalar'a karşı belki de hiçbir siyasetçiye karşı gösterilmeyen samimi ilginin nedenleri var. İlki tipik ve tam anlamıyla bir Adana'lı olması. Başkan sıcakkanlı, samimi ve karşısındaki ile çabuk iletişim kurabiliyor. Muhatabı ile arasına aşılamaz mesafeler dikmiyor. En fazla ikinci temasta, artık karşısındakine samimiyetini aktarıyor ve bunu kalıcı bir bağa çeviriyor. Bu yeti bir politikacıda mutlaka olması gereken bir özellik iken ondaki neredeyse doğal bir edinim. Çünkü sınıfsal olarak aşağıdan geldiği gibi kalabalık bir emekçi ailesinde yetişmiş olmanın ve Arap halkının geleneksel samimiyetini de içselleştirmiş bir ilk formasyona sahip.

Mühendisliği ve çalışkanlığı ile samimiyetini sıkı örgülü bir hale getiriyordu. Üstlendiği onca işe ve sorumluluğa karşılık her halde ulaşılırlığı en kolay kamu yöneticisiydi. Zaman mefhumunu adeta yerle bir eden bir çalışma yoğunluğuna sahipti. Onun için ulaşılırlığın sınırları yoktu. Sabahın çok erken veya gecenin çok geç bir saatinde ulaşabilirdiniz veya bir bakmışsınız o size ulaşmış. Bu kolay ulaşılırlık bu topraklardaki iyi popülizmin alameti farikasıdır. Çünkü halkımız seçtiğinin kendinden uzaklaşmasına ve Kaf dağının ardına çekilmesine alışıktır. Kamu yöneticiliğinde yükseldikçe ulaşılır olmak halkın bir yöneticide aradığı belki de en önemli haslete dönüşür.

Gün 24 saat çalışmak, ulaşılır olmak, çevreden gelmek ve güç sahibi oldukça kibre kendini kaptırmak var iken silkinip kendine yeniden gelmek Zeydan Karalar'ı siyasetçi sınıfı içinde tanındıkça vazgeçilmez kıldı. Bunları kendine anlatmadığım gibi yazmayı da uygun görmedim. Ama şimdi sırası...