Memleketin çivisi çıkmış. Gündemin bu kadar hızlı değiştiği başka bir ülke var mı acaba? Sunucu, televizyonda yeni bir haberi verirken ekranın altında iri puntolarla ve son dakika başlığıyla başka bir gelişmenin duyurusu yer alıyor. 
Deprem, yangın, Terörsüz Türkiye Projesi, sahte diplomalar, ardı arkası gelmeyen CHP’li belediyelere yönelik operasyonlar ve tutuklama haberlerinden gına gelmişken şimdi de Avukat Rezan Epözdemir’in tutuklanmasıyla ilgili haberler…
Son bomba haber ise iki yılda bir sahnelenen toplu sözleşme komedisi…
Her zamanki gibi yetkili olan ama etkili olamayan sendika, toplu görüşmeler öncesi bir afra tafrayla memurları ve memur emeklilerini heyecanlandırıp umutlandırmayı başarıyor. 
Cumhurbaşkanı, “Ben ekonomistim, ekonomist!” diyor ama ekonomimiz yerlerde sürünüyor, enflasyonda dünya rekorunu zorluyoruz. Hiçbir tahmin tutmuyor, yılın yarısında bütçe açık veriyor. Borsa istikrarsız bir seyir izliyor, yabancı yatırımcı gelmiyor. Paramızın değeri yerlerde sürünürken dolar, bütün baskılamalara karşın, alıp başını gidiyor. Çarşı pazar, yangın yerine dönmüş.
Bir bakıyorsunuz faize karşı çıkıyor, “Sana bana ne oluyor? Nas var, Nas!..” deyip faizleri indiriyor; bir bakıyorsunuz Nas’ı ması unutuyor, faizleri yükseltiyor. Ya tutarsa anlayışıyla sayısal toto oynar gibi ekonomi yönetiyor. Ama ne yaparsa yapsın iktidar medyası Cumhurbaşkanı’nı göklere çıkarıyor, tabanından alkış sesleri hiç eksilmiyor.
Yetkili sendika, insanca bir yaşam için gerçekleşen enflasyona bakarak makul bir talepte bulunuyor ve hükümetin önerisini bekliyor. Hükümet de 19 gün bekledikten sonra, nazla tuzla öyle bir rakam açıklıyor ki evlere şenlik! Sanki gelişmiş bir Avrupa ülkesindeyiz ve yıllık enflasyonumuz aylık üç-dört değil de yıllık üç-dörtmüş gibi… İktidar, gerçekleşen enflasyona bakmıyor, TÜİK’in inandırıcı olmayan, talimatlı enflasyon tahminlerine göre bir rakam belirliyor.
Memur-Sen 2026 için maaşlara yüzde 88 iyileştirme istiyor, hükümet yüzde16 veriyor.
Memur-Sen 2027 için yüzde 48 istiyor, hükümet yüzde 8 veriyor. 
Daha basit bir rakamla söyleyecek olursak Memur-Sen 6 lira istiyor, iktidar 1 lira veriyor.
Hükümetin dalga geçer gibi önerdiği bu teklife karşı Memur-Sen Başkanı Ali Yalçın şunları söylüyor:
“Memurun emeğini yok sayan teklifi reddediyoruz. Yarın 81 il temsilciliğimiz meydanlardan, biz de Çalışma Bakanlığı önünden, gereken tepkiyi göstereceğiz.”
Biz bu filmi çok gördük. İftarda kırmızı çizgimiz dediği rakamın çok çok altındaki bir rakamı sahurda imzalayan da aynı kişiydi. İki yıl önceki sözleşme sonrası yazdığım yazıda da bu konuya değinmiştim. Sarı sendikacılığın tipik davranışlarını sergileyen Memur-Sen’den toplu istifalar beklemiş ama yanılmıştım. Bırakın istifaları, yeni üyelerle daha da güçlenmişti.
Bu yıl da farklı bir sonucun çıkacağını sanmıyorum. Bir iki cılız gösteriden sonra yelkenleri indiriverirler. Hükümetin de sendikayı taktığı yok zaten. Kendisini zora sokacak bir eyleme girişemeyeceğini çok iyi bildiği için teklifi, bağ bağışlıyormuş gibi en fazla bir iki puan artırır, sözleşmeyi iktidarın arka bahçesi olarak gördükleri Memur-Sen’in önüne koyar. Sendikanın imzalayıp imzalamaması da hükümetin pek umurunda olmaz. Sarı sendikacılığın tipik davranışlarını sergileyen yetkili sendika başkanının, “Üretimden gelen gücümüzü kullanıyor ve iş bırakıyoruz!” diyecek hâli yok ya! Türk-İş örneği önümüzde duruyor. Sözleşmeyi imzalamazsa son sözü, üyelerinin çoğunu Cumhurbaşkanı’nın seçtiği Yüksek Hakem Kurulu verecek ve kimsenin söyleyecek sözü kalmayacak. Boşuna heyecanlanmayın diye filmin sonunu söylediğim için kusura bakmayın!.. Özellikle de emekli dostlara fazla heyecan iyi gelmez!
Ne diyelim?
Celladına âşık bir topluluk!
Tam bir Stockholm sendromu! 
Bakın bu konuda İranlı Ömer Hayyam ne diyor?
“Celladına âşık olmuşsa bir millet,
İster ezan ister çan dinlet.
İtiraz etmiyorsa sürü gibi illet,
Müstahaktır ona her türlü zillet.” 
Son sözü de Alman filozof Hegel’e bırakalım:
“Her toplum, hak ettiği biçimde yönetilir.”