Gözlerin Adana oluyor aniden,
Ellerinde sevgi çiçekleriyle geliyorsun,
Çukurova’nın sonsuz ovalarında
Çocuklar gibi koşturuyoruz…

Sen beni yakalıyorsun, ben seni,
İkimizin de kalbi aynı anda atıyor,
Bunun adı aşk,
Bunun adı sevgi,
Bunun adı sevda —
Tıpkı sonbahar renkleri gibi solgun,
Ama bir o kadar sıcak ve içten...

Yine akşam çöker kadim topraklara,
Güvercinler uçar Seyhan kıyısında,
Hafif bir meltem eser saçlarından,
Ve gökyüzü boyanır narenciye turuncusuna…
Bak diyorum, bak şu ufka,
İkimizin sevdasının şiiri yazılıyor orada,
Her yıldızda bir kelime,
Her bulutta bir mısra…

Gözlerine her baktığımda
Adana içinde yaşıyor;
Taş köprünün gölgesinde biz,
Bir eski zaman fotoğrafı gibiyiz,
Senin gülüşün İnönü Caddesi’nden geçiyor,
Benim kalbim Atatürk Parkı’nda dinleniyor…
Ve bir kahve dumanı gibi sarıyor bizi
İçten, samimi, dertsiz bir sevda…

Ey kadim yar,
Bu şehir sensiz eksik,
Sensiz güneş bile ısıtamaz bu yüreği…
Ama sen yanımda olunca
En sıradan sokaklar bile bayram yeri
Ve ben bir ömür Adana’yı
Sadece gözlerinde yaşamak isterim.

Ramazanoğlu Medresesi’nde oturuyoruz bir öğle vakti,
Tarihin taş duvarlarında yankılanıyor sessizliğimiz…
Sen bana bakıyorsun,
Ben sana,
Ve zaman orada sanki durmuş gibi 

Asırlık gölgeler altında
Yeni bir hikâye yazıyoruz,
Satır aralarına düşüyor gülüşlerin,
Ben ise susarak seviyorum seni,
O eski taşlara fısıldar gibi…

Büyüksaat yükseliyor başımızda heybetle,
Her vuruşu kalbimi andırıyor 
Dakikalar değil,
Ömrüm geçiyor seninle…
Zamana meydan okuyan o kule gibi,
Biz de aşkımıza meydan okuyoruz,
Geçmişten bugüne,
Her anı sevdayla örüyoruz.

Ve işte Taşköprü…
Bir yanda sen, bir yanda ben,
Ortada asırlık bir bağ gibi duruyor,
Ne zaman ki adımlarımız buluşur orta yerinde
Adana susar, Seyhan durur,
Şehir o an sadece bizi konuşur…
Taşların arasından geçiyor sevgimiz,
Ayaklarımızın altındaki tarih,
Yüreğimizde yankılanıyor.

Sokak aralarında senin adını duyuyorum,
Tarihi hanlarda senin sesin çınlıyor,
Ve ne zaman Adana deseler bana
Gözlerin geliyor aklıma…

Çünkü sen bu şehrin ta kendisisin
Kokusunda portakal çiçeği,
Sesinde zurnanın ince hüznü,
Yüzünde bin yıllık bir medeniyetin şiiri var.