Sabah, Seyhan’ın üzerinden yavaşça yükselirken, Taşköprü taş taş altın rengine bürünüyordu.
Adana’nın eski yüzü, bu köprüde saklıydı sanki…
Her taşında bir sır, her gölgesinde bir bekleyiş vardı.

Adam, köprünün korkuluklarına yaslanmış, ince belli bir bardaktan çayını yudumluyordu.
Rüzgar, çayın buğusuna karışıyor; uzaktan geçen otobüslerin sesi, şehirle birlikte nefes alıyordu.
Yıllardır bu saatte gelirdi.
Ne bir dakika erken, ne bir dakika geç.
Çünkü bir bakış vardı beklediği…
Bir bakış ki, ömre bedeldi.

Ve o geldi.
Güneş, saçlarının arasından süzülüyor, beyaz elbisesinin uçları Seyhan’ın rüzgârıyla dans ediyordu.
Köprüden geçerken, sanki bütün şehir yavaşladı.
Zaman, sadece o ikisinin etrafında dönüyordu.

Adamın kalbi öyle hızlı çarpıyordu ki, Taşköprü’nün taşları bile duysa şaşmazdı.
Kadın başını kaldırdı — göz göze geldiler.
Bir anda sustu dünya.
Sadece nehrin sesi kaldı geriye, bir de kalplerinin yankısı.

O anda gözlerinde üç hal vardı:
Şaşkın, çünkü kaderin bu kadar ani olabileceğini kim bilebilirdi?
Mahcup, çünkü yüreğinin sesini saklamaya çalışan bir kalbin utancıydı bu.
Marur, çünkü ne olursa olsun, dimdik duran bir ruhun sessiz vakarıydı.

Hiç konuşmadılar.
Adımlarını aynı ritimde attılar.
Seyhan kıyısından geçtiler, Kazancılar Çarşısı’ndan çıktılar, şehrin kalbi olan Büyük Saat’e vardılar.
Zamanın kendisi bile orada durmuş gibiydi.

Saat tam on ikiyi vurdu.
Kadın durdu, gülümsedi.
Adam başını eğdi — bir dua gibi.

O an, Adana’nın sıcağı bile durdu sanki.
Çünkü bazı anlar vardır dost,
Ne kelimeyle anlatılır ne de ömürle ölçülür…
Sadece bir bakışla yaşanır,
Ve bir daha hiç unutulmaz.

Şaşkın, Mahcup, Marur

Bir bakışı var,
Köprü taşlarını bile utandırır,
Seyhan durur,
Rüzgar susar,
Zaman yavaşlar o an.

Şaşkın…
Kaderin cilvesine tutulmuş gibi,
Kalbini elinde unutan biri misali,
Bakışlarının derininde bir sır gizli.

Mahcup…
Bir gülüşün ardına saklanmış utanç,
Bir kalp çarpıntısında titreyen sessizlik.
Ne dese eksik kalır,
Ne susta tam olur.

Marur…
Onurlu, vakur, dimdik bir ruh,
Adana gibi: sıcak ama gururlu.
Bir söz etmez,
Ama susuşu bile şiir olur.

Bir bakışı var dost…
Ömre bedel.
Taşköprü’de başlar,
Tarihi Saat’in gölgesinde biter.
Ama kalpte — hep orada kalır.